Effe stukje vliegen...

Er is geen ontkomen aan : als je naar Amerika wil, zal je een hele poos in het vliegtuig moeten zitten ! Scheelt wel als je lekker uitgerust en na amper 10min shuttlebusje al op Schiphol staat. Zeker voor herhaling vatbaar dus. Ook het inchecken is nog nooit zo vlot verlopen. Enige minpuntje : Bea's beauty case moest extra ingecheckt worden en dus - je begrijpt het al - ook extra voor
betaald worden. Kost ons meer dan het hele ding met inhoud waard is, maar wat wil je er aan doen. Je kan die spullen niet als handbagage meenemen en in de koffers effe bijmoffelen lukte nu ook niet direct. Lesje geleerd !
Na wat door de veel te dure tax-free gekuierd te hebben, ook weer heel vlotjes tot aan de gate. Nieuw op Schiphol is dat elke gate nu eigen scanners heeft en die lange wachtrijen om langs security te geraken nu dus tot het verleden behoren :-) Eenmaal aan boord van de 757 van United, viel direct op dat dit niet zo'n afgetrapte bak was als je meestal ziet bij Amerikaanse maatschappijen. Best veel beenruimte en - heel belangrijk voor zo'n lange zit - een modern entertainmentsysteem met héél veel films. Alleen...ook wel fijn als je daar dan audio bij hebt! Bea's headseat werkte dus niet! Geluk bij een ongeluk : er was nog een volledige rij vrij achterin en dus werden we die kant op gedirigeerd. En audio en meer plaats : wat kan een mens nog meer wensen ? Na 8u vliegplezier en veel te veel films gezien te hebben, dan de voetjes op de grond in Washington. En ook hier ging alles weer onverwacht vlotjes. Vorige keren waren er steeds lange wachtrijen bij Immigration, maar niet deze keer. Geen klagen hoor; gaf ons lekker de tijd een onvervalste Amerikaanse maaltijd binnen te slaan. Smaakte in elk geval een stuk beter dan die airline-bagger en voor je het weet is het weer tijd voor het laatste stukje (nou ja,toch nog bijna 4u vliegen oftewel zowat van Belgie naar Turkije...) naar Denver. Maar ook dit ging vlotjes; zo vlotjes dat je er argwaan van kreeg. Gegrond bleek later,want toen we ons gingen melden bij de shuttle service,was het uit met de pret. Zoals je wel vaker ziet in de States, worden hier nog mensen actief ingezet die bij ons allang achter de geraniums zitten in het bejaardentehuis. En wij troffen dan nog een demente versie er van ! Onze voucher bleek volgens haar niet in orde - slechts voor 1 persoon ! Nu moest het toeval willen dat ik terwijl we onderweg waren een nieuwe voucher toegemaild had gekregen. Zou die dan wel goed zijn? Zou kunnen zei die oma, maar dan moest die wel uitgeprint worden, want dat kon zij niet. Wij dus op zoek naar een printer. Nou,hoe groot die terminal ook was, nergens geen werkende printer te vinden. Uiteindelijk was ik het beu en besloot dan maar extra te betalen. Opnieuw naar die balie,maar deze keer bij een andere,jongere dame. Bleek onze originele voucher wel OK. Maar we hadden wel net de shuttle gemist en moesten dus nog eens 50min wachten. Niet echt iets waar je blij van wordt na al 21u gereisd te hebben. Enfin, we zijn er uiteindelijk geraakt en de kamer heeft alles weer goed gemaakt.Heel ruim en luxe. En vooral een zalig bedje dat zeer uitnodigend op ons riep !